CIB reageert op artikel 'Aantal klachten over syndici piekt' van De Standaard

Voor alle duidelijkheid: CIB is de beroepsorganisatie voor meer dan 300 Nederlandstalige professionele syndici, actief in Vlaanderen en Brussel. Dus: al meer dan er volgens het artikel überhaupt actief zijn in heel België.

Onze inhoudelijke reactie:

In het artikel schetst De Standaard een beeld alsof er een ware klachtengolf zou zijn over het werk van de professionele syndici. Dit beeld klopt niet met de werkelijkheid. Daarom wordt met uw artikel de gehele beroepsgroep onterecht in een slecht daglicht geplaatst. Dat terwijl het artikel gebaseerd is op cijfers die zowel foutief als onvolledig zijn.

U schrijft bijvoorbeeld dat er vandaag nog slechts 279 Nederlandstalige syndici zijn. Het werkelijke aantal is (veel) hoger. U hebt immers de syndici die bij het BIV op de twee deelkolommen staan niet meegeteld. We tellen vandaag 297 Nederlandstalige personen op de deelkolom van de syndici en 1.014 op de twee deelkolommen. Goed dus voor een totaal van 1.311 personen die het beroep van syndicus (kunnen) uitoefenen.

Trouwens: het aantal personen die enkel op de deelkolom van de syndici staan neemt stelselmatig toe. Tusseneind 2024 (waarover u bericht) en vandaag zijn er al 26 ‘zuivere syndici’ bijgekomen. In het artikel geeft u aan dat het aantal zuivere syndici sterk is gedaald de voorbije jaren. Ook dat is dus feitelijk onjuist.

Dit lijkt een technische kwestie. Maar ze resulteert er wel in dat u het aantal syndici volledig verkeerd hebt voorgesteld. Uw artikel stelt dat er meer klachten bij het BIV worden ingediend dan er syndici zouden zijn. Dat is niet correct en zelfs tendentieus.

U vermeldt daarnaast dat van de 382 ontvangen tuchtklachten er slechts 45 ook effectief tot een tuchtuitspraak hebben geleid. Dat er na onderzoek door een onafhankelijke advocaat ruim 8 op de 10 tuchtklachten worden geseponeerd wegens gebrek aan feitelijke basis vinden we evenwel niet in uw artikel terug.

Een gigantisch percentage van de klachten die bij het BIV werden ingediend, konden dus zelfs niet behandeld worden, omdat ze op het eerste zicht al zonder voorwerp waren. Deze beoordeling gebeurt niet door de sector zelf, maar door een onafhankelijk advocaat. Mede-eigenaars vergeten immers vaak dat de syndicus een uitvoerend mandaat heeft. De syndicus neemt geen beslissingen, hij voert ze uit. De algemene vergadering hakt alle knopen door. Toch keren mede-eigenaars die zich niet kunnen vinden in een beslissing van de algemene vergadering zich regelmatig tegen de syndicus. Ook al geeft die gewoon uitvoering aan wat beslist werd. Net dat verklaart waarom zoveel klachten door het BIV geseponeerd moeten worden. Deze klachten hebben dus geen betrekking op de werking van de syndicus.

Uiteraard zijn er ook terechte klachten, doch het gegeven dat u een volledige sector en zelfs specifieke syndici in een slecht daglicht plaatst op basis van 382 klachten waarvan meer dan 8 op de 10 werden geseponeerd, is compleet disproportioneel. Het is in ieder geval geen weerspiegeling van of waardering voor het werk van talloze syndici, wiens aanstelling door het gebouw jaar in, jaar uit wordt herbevestigd. Daaruit blijkt net tevredenheid over het werk.

Uw sfeerschepping rond het beroep draagt ook niet bij tot een oplossing voor de kern van het probleem: de nood aan extra syndici en dus meer instappers tot het beroep. Uw artikel getuigt net van het feit dat velen niet weten wat een syndicus wel of niet doet.

Er is inderdaad een tekort aan syndici. Er is meer vraag naar professioneel beheer dan aanbod. Dus kunnen de syndici niet alle gebouwen meer aanvaarden. Ze zullen dan ook terecht selectiever worden. Bijvoorbeeld door ontslag te nemen in gebouwen waar door onderlinge ruzies en sfeermakerij tegenover de syndicus gewoonweg niet meer gewerkt kan worden.

Een titel voor uw artikel had ook kunnen zijn: het overgrote merendeel van klachten tegen syndici blijkt onterecht en ongegrond. Dat had meer de vinger op de wonde gelegd. 

Dat neemt trouwens niet weg dat binnen de sector terecht hard wordt opgetreden als er echt iets misgaat. Zeker bij financiële impact resulteert dat altijd in een schorsing of schrapping en dus in een beroepsverbod. Dat beroepsverbod is recent nog maar verder versterkt, op onze vraag. Het omvat nu zowel uitbating van een syndicuskantoor als activiteit als werknemer. Wie geschorst of geschrapt is, wordt dus volledig uit de sector geweerd, groot of klein.

Kort gezegd: als er terechte klachten zijn, moeten daar gevolgen aan gekoppeld zijn. Dat is binnen onze sector ook zo. Hardere gevolgen dan een totaal beroepsverbod zijn moeilijk denkbaar. Maar, slechts een fractie van de ingediende klachten heeft effectief een grond. De syndicus blijkt vooral een doelwit van zodra er meningsverschillen zijn binnen het gebouw. Het aantal klachten moet je dan ook niet alleen afzetten tegen het aantal syndici, maar tegenover bijvoorbeeld het totaal aantal appartementsgebouwen en misschien ook het aantal rechtszaken over mede-eigendomskwesties. Dat zou alvast een beter beeld geven van waartussen de syndici zich een weg moeten banen.

Net hierom zijn we het de syndici verschuldigd om u te vragen de onjuiste berichtgeving en sfeerschepping in uw artikel recht te zetten. Positieve verhalen van tevreden mede-eigenaars over een efficiënt en transparant beheer van hun gebouw, die zijn er zeker. En net die verhalen zullen jongeren aanzetten om dit mooie beroep uit te oefenen. Meer syndici zal de sector en de mede-eigenaars sowieso ten goede komen. Dat is waar we met onze beroepsvereniging op in zetten. En het zou fijn zijn mochten wij hiervoor ook ondersteund worden door de media.